Van 10 t/m 25 Januari is er een team van 12 personen naar India afgereisd om daar hun sponsorkind te bezoeken en om de liefde van Jezus uit te delen aan de weduwen, wezen en lepra patiënten. Een onvergetelijke reis waarin we de mensen van India hebben mogen zegenen.
Indore:
Het eerste deel van de reis zijn we in Indore geweest. Een grote plaats in het noorden van India. Na een van de tehuizen van Project Held te hebben bezocht, hebben we de volgende dag mogen bidden voor mensen met lepra. In India betekent dit, dat je buiten de maatschappij valt. Ze willen je dan ook niet meer binnen de gemeenschap hebben. Kortom afwijzing, pijn en langzaam eenzaam wegkwijnen tot gevolg. Wij hebben hoop mogen geven aan deze mensen. Ze kunnen knuffelen, wat ze weer een vorm van er toe doen gaf. Ze hebben allemaal een polaroid foto gekregen waar ze samen met een teamlid op staan. Dit vonden ze fantastisch. Een aandenken voor altijd.
We hebben een aantal slums mogen bezoeken. Aan de rand van de maatschappij leven hele gezinnen met kinderen die een klein beetje geld verdienen door slangen te vangen. De slangen worden verkocht of uitgeleend aan mensen die er geld voor willen betalen. De andere mensen in de slum maken sieraden en verkopen deze zo af en toe, waardoor ze een klein inkomen hebben. We hebben hier dekens mogen geven en een warme trui aan de kinderen, zodat ze het in de Indiase winter toch wat warmer hebben.
De dagen daarna hebben we een van de andere tehuizen mogen bezoeken. Hier worden kinderen opgevangen die gedwongen werden in de prostitutie te werken om voor de hele familie genoeg inkomen binnen te halen. Deze kinderen worden nu opgevangen, ontvangen de liefde van Jezus en kunnen bouwen aan een hoopvolle toekomst. We hebben met deze kinderen gezongen, gedanst, heerlijk gelachen en aan het einde van de avond voor deze kinderen gebeden! De geweldige getuigenissen van deze avond zijn nog hoorbaar.
Wij hebben ook mensen met lepra bezocht en een groep weduwen. Gods woord mochten wij met hen delen en ook voor deze lieve mensen bidden. Daarna was het alweer tijd om naar onze volgende locatie te gaan in het zuiden van India.
Bhimavaram:
Wat is er mooier om zelf bij de kinderen in een kindertehuis te slapen, spelen, eten en deel te nemen aan hun dagelijkse leven?! Wij hebben dit mogen doen! Wij konden de kinderen van dichtbij leren kennen, de liefde ontvangen die ze voor elkaar en ook voor ons hebben en de dankbaarheid die van ze uitstraalt ervaren. Een overwelming van liefde wanneer je je slaapkamer uit komt en de kinderen je op je nek vliegen en je goede morgen wensen, je bij de hand pakken en je meenemen naar buiten waar ze samen met je kletsen, spelen of gewoon bij je zitten en genieten van elkaar.
Samen met de kinderen zijn we een avond naar de kermis geweest. Voor de meeste de eerste keer in hun leven. Wat een plezier en vreugde mochten we samen beleven. En later konden we met de kinderen terug kijken op een geslaagde avond.
Toch hebben we hier ook de realiteit van India ervaren. Een kleine 100 Lepra patiënten zat ons op te wachten na een middagje weg geweest te zijn. We hebben met ze gebeden, een warme maaltijd gegeven en een deken voor de koude nachten. Het is een zegen als je deze mensen ziet lachen en weer een beetje hoop in hun ogen ziet, nadat je met ze gebeden hebt.
Weduwen worden in India ook genegeerd. Zonder huwelijk en een man ben je als vrouw niks meer waard. Ze worden uitgesloten buiten de maatschappij en leven een eenzaam, arm leven. We hebben ze mogen zien lachen bij het krijgen van een deken, gebed en een knuffel! Iets wat ze lang niet ervaren hebben! s’Avonds zijn een aantal van het team de daklozen gaan bezoeken. Een gezin met 5 kinderen, waarvan de jongste nog maar een paar maanden oud, vind je gewoon op straat…. het doet pijn deze realiteit! Met een warme maaltijd en gebed moet je ze toch weer achterlaten…met de wetenschap dat Gods hand op ze is.
Tenali:
In Tenali kwamen we laat in de middag aan. Na een snelle opfrisbeurt reden wij door voor een van de tehuizen van onze broeder. Wij hebben gezongen met de kinderen en eten voor ze opgeschept om ze te dienen. Een klein gebaar wat je voor ze kunt doen. De volgende dag hebben we samen met deze kinderen en de kinderen van het andere tehuis in de zee gezwommen! Heel even waan je je de hemel op aarde! Wat een vreugde, plezier, liefde en eenheid tussen India en Nederland. En wat hebben de kinderen genoten. Even weg uit hun situatie.
In Tenali hebben we ook de weduwen bezocht. We konden de liefde van Jezus brengen en ze een warme deken en maaltijd meegeven. De Lepra patiënten werden uitgenodigd bij onze broeder thuis. De wonden werden verzorgd door een dokter. Ze hebben medicatie gekregen tegen pijn en ontstekingen. Wij konden ingrediënten voor een paar warme maaltijden mee geven, zodat ze voor een aantal dagen goed te eten hadden.
Jakobus 1:27 komt hier in India echt tot zijn recht. Zuiver en onbevlekte godsdienst voor God, de vader, is: omzien naar wezen en weduwen in hun druk en zichzelf onbesmet van de wereld bewaren…
Dankbaar kijken we terug op een fantastische reis in een India met vele gezichten. Warm en vriendelijk, maar ook ontzettend hard door de armoede. Dit wordt door middel van het kastenstelsel en door tradities in eren gehouden.
Wij zijn God dankbaar voor wat wij mochten betekenen en doen voor de mensen in India.
