In oktober zijn we met een team van 10 mensen naar Oeganda geweest. Wat een geweldige reis hebben we gehad, we zijn nog steeds diep onder de indruk van deze reis. We kunnen wel zeggen dat het voor de meesten een levens veranderende reis is geweest!

De eerste week hebben we doorgebracht in het kindertehuis van Iris Ministries in Oeganda, Luweero. Deze kinderen komen uit Zuid-Soedan maar zijn door de oorlog 2 jaar geleden gevlucht naar Oeganda, waar ze nu inmiddels wonen. We hebben een heerlijke tijd gehad met de kinderen en hadden echt tijd om de kinderen te leren kennen. We hebben met ze gespeeld, gelachen, gepraat, geknutseld, water gehaald en een heerlijke praise avond in de buitenlucht met ze meegemaakt.

Binnen ons team bevonden zich een aantal sponsors die al op de eerste dag hun sponsorkindje in hun armen konden sluiten, wat een ontroerend moment was dat.
   

Op zaterdag wilden we de kinderen een feestelijke dag bezorgen en hebben we de kinderen verwend met ballen, ballonnen, lolly’s, koekjes, kip, marshmallows etc. Het was werkelijk waar een groot feest! We hebben een heuse kameel naar het kindertehuis gehaald waar de kinderen allemaal een ritje op mochten maken.

Op zondag hebben we met ons team een kinderdienst georganiseerd en hebben met alle kinderen mogen bidden en hebben de kinderen voor ons team gebeden, wat een heerlijk moment!

Helaas brak de dag aan waarop we afscheid van de kinderen moesten nemen, er hebben de nodige tranen gevloeid. Ondanks dat het moeilijk was om afscheid te nemen was het mooi om te zien dat zowel de kinderen als de sponsors vastberaden waren om veel brieven naar elkaar te sturen, hoe mooi is dat!

De tweede week hebben we doorgebracht in Gulu, in het noorden van Oeganda, hier is de LRA zeer actief geweest en dat heeft zijn sporen nagelaten. In Gulu werd een Campagne georganiseerd door St. Woorden van Geloof waarbij wij als team zouden helpen waar nodig. We hebben reclame gemaakt voor de campagne door met een geluidswagen door de drukke straten van Gulu te rijden en flyers uit te delen. Wat een honger en een openheid was er bij de mensen, de oogst was echt rijp om te oogsten!

Vijf avonden lang zijn we naar het campagneveld gegaan waar duizenden mensen zich verzamelden om te dansen, te worshippen en naar God’s woord te luisteren. Velen zijn genezen en bevrijd, wat bijzonder om als team voor deze mooie mensen te mogen bidden en ze lief te hebben.

Overdag hebben we twee dorpen bezocht waar een heel aantal weeskinderen werden opgevangen door een opa, oma, tante of buurvrouw. We hebben vele afschuwelijke verhalen gehoord over wat de LRA daar heeft aangericht en ervoor heeft gezorgd dat veel kinderen wees zijn geworden. Wij, als Project Held gaan kijken of we iets kunnen betekenen voor deze kinderen.

Met het team zijn we nog een dag op safari geweest en hebben mogen genieten van de prachtige Afrikaanse natuur met haar mooie en indrukwekkende dieren.

Al met al was het een reis om nooit meer te vergeten!

Op woensdag mochten we als team bijna alle kinderen die we ondersteunen vanuit Project Held ontvangen in ons guesthouse. ’s Morgens hebben we in groepjes boodschappen gehaald om vervolgens een heerlijke maaltijd voor te bereiden voor onze 35 gasten. Voor de kinderen hadden we buiten een programma met knutselen en spelletjes doen. We hebben brieven van Project Held uit kunnen delen van de sponsors, heerlijk om te zien hoe blij ze ermee zijn! Na het eten hebben we een bijzondere tijd van worship en gebed gehad waarbij er vele genezingen plaatsvonden. We hebben de jeugd geleerd om te bidden voor de zieken, ze zijn echt uitgestapt en hebben de wonderen onder hun ogen zien gebeuren.

Er was ook een oudere moslim man aanwezig die het goed vond dat we voor hem baden, hij had vele klachten. Gisteren belde hij ons op om te vragen of hij nog een keer langs kon komen om zijn leven aan Jezus te geven, hij had nog een klein beetje pijn waar hij gebed voor wilde hebben. God is goed!
Op donderdag zijn we naar het stadje Klina geweest, de voorganger uit Pristina is daar een tweede gemeente gestart, deze gemeente heeft nog maar enkele leden. De voorganger vroeg ons om in Klina te gaan evangeliseren en de mensen uit te nodigen voor de kerkdienst. We zouden beginnen in de kerk, (een kleine bovenkamer) met worship en gebed, daarna zouden we de straat op gaan om te evangeliseren. Uiteindelijk liep het anders en stroomde de bovenkamer vol met jeugd, die vervolgens hun moeder of anderen belden om te komen. We hebben heerlijk gezongen met elkaar en vervolgens vele gesprekken met de jongeren gehad, velen hebben ter plekke hun leven aan Jezus gegeven. We zijn er nog van onder de indruk….
Na deze bijzonder krachtige ervaring zijn we naar een arm gezin geweest die in de kerk in Klina komt, dit gezin is enkele weken geleden tot geloof gekomen. Hier hebben we de mensen mogen bemoedigen en voor ze mogen bidden. De zoon van begin 20 heeft zijn rug gebroken tijdens werkzaamheden in de bouw, voor hem betekent dat geen kans meer op werk, geen vrouw en dus een hopeloos toekomstperspectief. We hebben gebeden voor compleet herstel in zijn rug. Hij gaf aan dat de pijn veel minder was. We blijven voor hem bidden tot hij volledig hersteld is!

Daarna zijn we doorgegaan naar een weduwe met nog een thuiswonende dochter, haar man/vader is omgekomen tijden de oorlog in 1999 en nooit is hij teruggevonden. Hier heeft het gezin het heel erg moeilijk mee. Dit gezin komt uit verschrikkelijk arme omstandigheden, de kinderen zijn vroeger ondersteund door Project Held en samen met hulp van de Brug hebben ze het leven weer op kunnen pakken. Ze heeft haar getuigenis gedeeld waarna we voor haar en haar dochter mochten bidden. Ze wonen nu in een prachtig huis en dochter studeert engels. Ze hebben een heerlijke maaltijd voor ons gekookt, het was een bijzondere tijd.

Verslag reis Kosovo April 2018

Zaterdagnacht met een groep van 15 mensen aangekomen in het guesthouse van de Brug in Gjakova.

Dag 1
Na een korte nacht vertrokken we naar de kerk die op loopafstand van het guesthouse ligt. Daar hebben we ons ingestudeerde lied King of Kings in het Albanees gezongen voor de mensen uit de kerk. In de middag hebben we een rondleiding gehad door Gjakova, een rustige dag om te beginnen.
    

Dag 2
We hebben als team een zeer indrukwekkende dag mogen beleven, ‘s morgens hebben we het massagraf in Mae bezocht, een van de kinderen (jonge vrouw inmiddels) die door Project Held ondersteund werd is haar vader verloren tijdens de oorlog in 1999. Zij ging met ons mee naar het massagraf en heeft bij het graf van haar vader verteld hoe het destijds is gegaan. Een aangrijpend verhaal…
Hierna zijn we inkopen gaan doen met 17 man om voedselpakketten samen te stellen, dit was een hele uitdaging maar we hebben veel arme gezinnen kunnen zegenen met een uitgebreid voedselpakket. Deze hebben we in 3 groepen persoonlijk langs gebracht en hebben met de mensen kunnen praten, ze vast kunnen houden en hebben voor ze gebeden en gezongen. Daarnaast naar arme gezinnen geweest die we gaan opnemen in het programma van Project Held, wat bijzonder om erbij te zijn terwijl de foto’s van de kinderen genomen worden voor ons sponsorprogramma.
     

Dag 3
Naar Noord-Albanie geweest, daar een hele arme, eenzame weduwe bezocht, we hebben haar kunnen zegenen met een voedselpakket en hebben uitgebreid met haar kunnen bidden en zingen. Daarna de soupkitchen (gaarkeuken) bezocht die geleid wordt door het team van de Brug. De allerarmsten uit de omgeving kunnen daar 2 tot 4 keer per week een gezonde warme maaltijd eten. We hebben hen gezegend met een cheque van €750,- en hebben maaltijden uitgedeeld. Na het eten een geweldige tijd van aanbidding en gebed gehad. We hebben echt een stukje vreugde kunnen brengen! Op de terugweg hebben we het prachtige natuurgebied, Valbona bezocht en hier kunnen genieten van de adembenemend, mooie natuur.

Van 10 t/m 25 Januari is er een team van 12 personen naar India afgereisd om daar hun sponsorkind te bezoeken en om de liefde van Jezus uit te delen aan de weduwen, wezen en lepra patiënten. Een onvergetelijke reis waarin we de mensen van India hebben mogen zegenen.

Indore:
Het eerste deel van de reis zijn we in Indore geweest. Een grote plaats in het noorden van India. Na een van de tehuizen van Project Held te hebben bezocht, hebben we de volgende dag mogen bidden voor mensen met lepra. In India betekent dit, dat je buiten de maatschappij valt. Ze willen je dan ook niet meer binnen de gemeenschap hebben. Kortom afwijzing, pijn en langzaam eenzaam wegkwijnen tot gevolg. Wij hebben hoop mogen geven aan deze mensen. Ze kunnen knuffelen, wat ze weer een vorm van er toe doen gaf. Ze hebben allemaal een polaroid foto gekregen waar ze samen met een teamlid op staan. Dit vonden ze fantastisch. Een aandenken voor altijd.

We hebben een aantal slums mogen bezoeken. Aan de rand van de maatschappij leven hele gezinnen met kinderen die een klein beetje geld verdienen door slangen te vangen. De slangen worden verkocht of uitgeleend aan mensen die er geld voor willen betalen. De andere mensen in de slum maken sieraden en verkopen deze zo af en toe, waardoor ze een klein inkomen hebben. We hebben hier dekens mogen geven en een warme trui aan de kinderen, zodat ze het in de Indiase winter toch wat warmer hebben.

De dagen daarna hebben we een van de andere tehuizen mogen bezoeken. Hier worden kinderen opgevangen die gedwongen werden in de prostitutie te werken om voor de hele familie genoeg inkomen binnen te halen. Deze kinderen worden nu opgevangen, ontvangen de liefde van Jezus en kunnen bouwen aan een hoopvolle toekomst. We hebben met deze kinderen gezongen, gedanst, heerlijk gelachen en aan het einde van de avond voor deze kinderen gebeden! De geweldige getuigenissen van deze avond zijn nog hoorbaar.
Wij hebben ook mensen met lepra bezocht en een groep weduwen. Gods woord mochten wij met hen delen en ook voor deze lieve mensen bidden. Daarna was het alweer tijd om naar onze volgende locatie te gaan in het zuiden van India.

Bhimavaram:
Wat is er mooier om zelf bij de kinderen in een kindertehuis te slapen, spelen, eten en deel te nemen aan hun dagelijkse leven?! Wij hebben dit mogen doen! Wij konden de kinderen van dichtbij leren kennen, de liefde ontvangen die ze voor elkaar en ook voor ons hebben en de dankbaarheid die van ze uitstraalt ervaren. Een overwelming van liefde wanneer je je slaapkamer uit komt en de kinderen je op je nek vliegen en je goede morgen wensen, je bij de hand pakken en je meenemen naar buiten waar ze samen met je kletsen, spelen of gewoon bij je zitten en genieten van elkaar.

Samen met de kinderen zijn we een avond naar de kermis geweest. Voor de meeste de eerste keer in hun leven. Wat een plezier en vreugde mochten we samen beleven. En later konden we met de kinderen terug kijken op een geslaagde avond.
Toch hebben we hier ook de realiteit van India ervaren. Een kleine 100 Lepra patiënten zat ons op te wachten na een middagje weg geweest te zijn. We hebben met ze gebeden, een warme maaltijd gegeven en een deken voor de koude nachten. Het is een zegen als je deze mensen ziet lachen en weer een beetje hoop in hun ogen ziet, nadat je met ze gebeden hebt.

Weduwen worden in India ook genegeerd. Zonder huwelijk en een man ben je als vrouw niks meer waard. Ze worden uitgesloten buiten de maatschappij en leven een eenzaam, arm leven. We hebben ze mogen zien lachen bij het krijgen van een deken, gebed en een knuffel! Iets wat ze lang niet ervaren hebben! s’Avonds zijn een aantal van het team de daklozen gaan bezoeken. Een gezin met 5 kinderen, waarvan de jongste nog maar een paar maanden oud, vind je gewoon op straat…. het doet pijn deze realiteit! Met een warme maaltijd en gebed moet je ze toch weer achterlaten…met de wetenschap dat Gods hand op ze is.

Tenali:
In Tenali kwamen we laat in de middag aan. Na een snelle opfrisbeurt reden wij door voor een van de tehuizen van onze broeder. Wij hebben gezongen met de kinderen en eten voor ze opgeschept om ze te dienen. Een klein gebaar wat je voor ze kunt doen. De volgende dag hebben we samen met deze kinderen en de kinderen van het andere tehuis in de zee gezwommen! Heel even waan je je de hemel op aarde! Wat een vreugde, plezier, liefde en eenheid tussen India en Nederland. En wat hebben de kinderen genoten. Even weg uit hun situatie.

In Tenali hebben we ook de weduwen bezocht. We konden de liefde van Jezus brengen en ze een warme deken en maaltijd meegeven. De Lepra patiënten werden uitgenodigd bij onze broeder thuis. De wonden werden verzorgd door een dokter. Ze hebben medicatie gekregen tegen pijn en ontstekingen. Wij konden ingrediënten voor een paar warme maaltijden mee geven, zodat ze voor een aantal dagen goed te eten hadden.

Jakobus 1:27 komt hier in India echt tot zijn recht. Zuiver en onbevlekte godsdienst voor God, de vader, is: omzien naar wezen en weduwen in hun druk en zichzelf onbesmet van de wereld bewaren…
Dankbaar kijken we terug op een fantastische reis in een India met vele gezichten. Warm en vriendelijk, maar ook ontzettend hard door de armoede. Dit wordt door middel van het kastenstelsel en door tradities in eren gehouden.

Wij zijn God dankbaar voor wat wij mochten betekenen en doen voor de mensen in India.